Haar eco neigingen zijn beetje bij beetje gegroeid. Ze gebruiken al heel lang drinkbussen in plaats van de afvalberg hoger te maken met wegwerpflesjes. Ook de boterhammendozen en herbruikbare boodschappentassen zijn al jarenlang ingeburgerd in hun gezin. Toen dochter Mila ongeveer een jaar was, hebben ze wasbare luiers een kans gegeven (en ook dat is blijven ‘plakken’). Als ze er nu op terugkijkt is An toch heel blij dat ze haar kindjes wasbaar heeft verluierd. Hoewel veel mensen zeiden dat ze het vies vonden en veel te veel werk, woog dat toch zeker niet op tegen de bergen afval die ze anders zouden hebben. Natuurlijk pasten daar ook stoffen snoetenpoetsers bij. Dat spaart weer aardig wat wegwerpdoekjes uit. En centjes!

Sinds de kindjes wat groter zijn, dragen ze ook hun steentje bij. An staat erop dat ze zorg dragen voor hun spullen en de kraan dichtdraaien bij het tandenpoetsen. Klein geleerd, is oud gedaan!

Na de goede ervaring met de wasbare luiers, durfde An het ook aan om zelf herbruikbare inlegkruisjes en een cup te proberen. Maar daar stopte het niet. Aan de wastafel liggen nu ook wasbare wattenschijfjes. En ze ontdekten ook andere herbruikbare alternatieven, zoals rietjes. Als het gezin lekkere restjes heeft, dan worden die afgedekt met siliconen vellen. Die plastiek folie gaat de winkelkar dus niet meer in. En wat plastiek betreft: in de winkel letten ze goed op de verpakkingen. Wat kan er het best gerecycleerd worden? Dat mag wél mee in de winkelkar!

An en de kinderen dragen ook graag tweedehands kleding. Die kopen ze of krijgen ze vaak door van familie of vrienden. De leen-mindset zit er ook ingebakken. Een ladder kan je net zo goed even lenen bij de buren in plaats van er eentje aan te kopen die stof staat te vergaren in een hoekje.

Wat An lastig vindt, is soms om te weten wat écht duurzaam is. Bio groenten die ingepakt zijn in plastiek bijvoorbeeld – oké ze zijn bio en blijven langer vers, maar je zit wel met plastiek 🤦‍♀️. Andere dingen gaan dan weer vanzelf: ze gaat de deur niet uit zonder een drinkbus met water, ze heeft bijna altijd een herbruikbare zak bij ‘voor het geval dat’. Natuurlijk springt ze ook het liefst op haar fiets, want in de stad is dat met stip het snelste vervoersmiddel! Mét degelijke fietszakken is haar fiets on-mis-baar. Sinds deze zomer is er een elektrische cargobike bijgekomen die ervoor zorgt dat ze ook haar foto-opdrachten in en om Antwerpen met de fiets kan blijven doen: plaats genoeg om materiaal mee te nemen én een duwtje in de rug dankzij de batterij.



An vertelt wel eens terloops aan iemand waarom ze een bewuste groene keuze maakt. Maar verder trekt ze zich niet teveel aan van wat anderen van haar denken. Het is haar keuze, zij moeten er niet in meegaan. Maar stiekem hoopt ze toch ooit haar kwieke ouders te kunnen overtuigen om hun plastieken flesjes te laten tijdens hun fietstocht. Wie weet kan een nuttig eco-kerstcadeau dit jaar wonderen doen…

Tijdens een netwerk event werd haar GreenKit aangeraden omwille van de duurzaamheid. Ze vond het een leuk concept dat bij haar visie past – Ik doe nu gauw even een vreugdedansje achter de schermen. Ze was dan ook een fijne partner in de 3^e ontdekkingsdoos, want waar ze kan trekt ze de duurzame visie door in haar fotografiezaak. En wat ze zelf ontdekte via GreenKit? Natuurlijke verf voor de kinderkamers! Jammer genoeg kwam die ontdekking voor haar net te laat, maar ze houdt het zeker in gedachten voor een volgende schilderbeurt. Hoppa, weer een vreugdedansje. #inspiratievooreengroenegeneratie

An ziet zichzelf als een efficiënte duurzame consument, hoewel Rome uiteraard ook niet in 1 dag is gebouwd… alles vraagt zijn tijd en soms lukt het gewoon niet om NU METEEN alle (goeie) duurzame mogelijkheden te benutten, maar dan kan dat later misschien wel. Zo deden zij bijvoorbeeld hun 2e wagen pas weg toen de jongste niet meer naar de onthaalmoeder moest gebracht worden.

‘Alle kleine beetjes helpen’ is zo’n beetje haar motto in het optimaliseren van haar duurzame levenswandel: begin met iets kleins en eens dat een gewoonte is geworden, kan je er iets anders bij nemen. Als je bijvoorbeeld in de supermarkt naar een plastiek verpakking grijpt, kijk dan even of ze hetzelfde product misschien niet verkopen in een kartonnen verpakking.

Als iedereen een klein beetje moeite doet, kunnen we samen al heel veel bereiken.



Bedankt om ons te inspireren, An!