Over de was en groene principes laten varen

Kleine wasjes, grote wasjes, doe ze in je wasmasjien. Laat maar lekker draaaaaaaiiiieueueueuh! Als je eco gaat, dan moet je al eens iets nieuws durven uitproberen. Onze wasmachine heeft al dapper mee geëxperimenteerd. Maar dat ik zo’n lange blogpost over zoiets banaals als de was zou gaan schrijven, dat had ík niet eens verwacht!


Het begin van het wasavontuur


We begonnen gewoontjes met standaard ecologische wasmiddelen. Geen gekke overdreven geparfumeurde geurtjes aan onze was daardoor.


Ik ben ook een tijdje de alternatieve toer op gegaan met wasnoten. Dat zijn, tja, noten, die mee de trommel in gaan, rondjes meedraaien, je was proper krijgen en dan nog een paar keer meer kunnen ronddraaien tijdens volgende wasbeurten tot ze de gft-bak in vliegen. Ik was daar heel tevreden over, ook omdat ze in een stoffen zakje kwamen dat ik kon hergebruiken tijdens de boodschappen in bulkwinkels, dus er hing niks afval aan. Dat vond ik echt top. Maar na een hele tijd dacht ik bij mezelf ‘Waar komen die eigenlijk vandaan, die wasnoten?’ Want hier zie je dat natuurlijk niet aan de bomen groeien, he. India, zo bleek. Daar werd ik zelf dan weer wat bleekjes van. Dat is ver en dus een serieuze voetafdruk om die wondernootjes tot bij mij te krijgen. Exit wasnoten. Op zich jammer, want ik vond het wel een mooi natuurlijke afvalvrije manier.


Een gegeven paard


Af en toe belandt er eens een gekregen wasmiddelstaaltje in de machine. Ah ja, want weggooien zou ook verspilling zijn. De uitgesproken geur van de was verbaast me dan altijd zo. Ik ben dat niet gewoon en eerlijk gezegd vind ik het helemaal niet nodig. Ze hebben me dus nog niet kunnen overtuigen om over te stappen. De leukste zijstap vind ik nog wel het wassen met gekregen zelfgemaakt wasmiddel. Grote fan van DIY (zeker met een grote strik errond wat dan doorgaans betekent dat ik niet zelf heb moeten staan roeren in potten). Zelf heb ik - voorlopig - geen kleine laborante in mij wonen die met proefbuisjes aan de slag wil (er woont al een duiveltje en een minimalistje. Ik kan niet iedereen huisvesten, he.)


Alle ballen in de lucht houden. Of in de was.


Ik ben er zowaar in geslaagd om nóg iets vreemders dan wasnoten te vinden. De laatste jaren was ik alle wasjes vrolijk met wasballen. Dat is een gek rond ding met een soort korrels erin. Er gaan er 2 de trommel in en ze botsen in het rond om de was geurloos proper te krijgen. Hoe dat exact in z’n werk gaat, weet ik niet. Het heeft iets met ionen te maken. Mijn wetenschapsvrienden lachen mij – waarschijnlijk terecht -vierkant uit. Maar de was is proper, dus wie weet wassen onze machines stiekem alles proper zonder mijn wasballen of hun wasmiddel. Als de was proper is, ben ik tevree en ik spaar er tripjes naar winkels, wasflacons en vervuild afvoerwater mee uit. Echte straffe straffe straffe vlekken krijgen wel een veegje vlekkenverwijderaar vóór ze de was in gaan.


Nope


Wasverzachter, dat kent onze wasmachine niet. Het is voor mij hetzelfde als conditioner voor mijn haar. In mijn geval compleet overbodig en wat je niet gewend bent, mis je niet, dus ik heb nog geen geklaag gehoord hier thuis. Trouwens, de wasbare luiers die hier rond mini-poepjes hangen mogen toch geen wasverzachter want dat saboteert het absorptievermogen van de mijne.


Lekker old school


Wat na de was uit de trommel komt, gaat de draad op om te drogen. Sinds ik het ouderlijke huis uit ben, hebben mijn kleedjes, broeken, t-shirts, onderbroeken, sokken of die van mijn grote en kleinere huisgenoten in onze verschillende eigen thuisjes geen binnenkant van een droogkast meer gezien. Zo’n droogrek doet het ook prima. En dan de strijkplank op. Haha, gefopt, nee, hoor. Strijken vind ik ook overroepen.


Dat droogrek (of 2) droogt wel wat trager, dat moet ik toegeven. Af en toe – en oké oké oké ook omdat wij al eens te lui geweest zijn – is de stapel was niet meer te overzien en dan kan dat droogrekje niet volgen. Dan gaat er al eens een wasmandje mee naar een lieve (schoon)moeder en dan komen de handdoeken lekker geparfumeerd en heerlijk droogkastzacht terug. Blij dat ik ben met die hulp! En dan laat ik die gekke groene principes van mij wel eens met plezier schieten. We zijn ook maar mensen, he.


Welk gek (groen) principe laat jij af en toe eens varen?

Interessant artikel? Deel het!

Share by: