… bloemetje! 15 augustus, the one and only moederdag voor Antwerpenaren, maar laat dat streekgebonden detail je niet tegenhouden want uiteindelijk is élke dag een mooi moment om je moeder te overstelpen met liefde!

Toen mijn kleintjes nog écht kleintjes waren, zorgde mijn vriend altijd voor een bosje zonnebloemen. Instant happiness. Nu zijn onze kleintjes al iets grotere kleintjes en knutselen ze naast die bloemen ook graag zelf iets in elkaar voor moederdag. Ze doen mij een heel groot plezier met hun zelfgekliederde tekening en het bloemetje dat mijn vriend nog steeds zo liefdevol gaat halen. Moest ik helemaal zelf mogen kiezen, dan wil ik het allerliefst dat ze gewoon iets langer zouden slapen die ochtend. Cadeautjes hoeven voor mij écht niet, ik heb ondertussen al spullen genoeg. Of eigenlijk veel te veel. Er hoeft voor mij dus echt niet nog meer spul naar huis gesleurd worden. Voor mijn kleintjes is het natuurlijk wel erg fijn om hun mama letterlijk eens in de bloemetjes te kunnen zetten, dus ik ga met veel liefde hun boeketje (inclusief natte kussen en knuffels) aannemen.



Maar ik ga het jaarlijkse moederdagboeket voor mijn mama deze keer toch eens iets anders invullen. Want sinds ik zelf moeder ben geworden, prijs ik me regelmatig gelukkig dat ik in dit land geboren ben. Een plek waar ik als zwangere onvoorstelbaar goed ondersteund werd, waar ik tijdens de bevallingen met de grootste zorg omringd kon worden, waar mijn pasgeboren schatjes goed opgevolgd werden. Niet iedereen ter wereld heeft dat geluk. Daarom koop ik dit jaar een fictief boeket bij Afrikado. Met het geld voor het ‘boeket’ zorgt Memisa dat een jonge mama in Afrika een levensreddende keizersnede krijgt. Ik ben er zeker van dat ik mijn mama daarmee blijer maak dan met een boeket waar ze thuis maar eventjes van kan genieten.