Ga je borstvoeding of flessenvoeding geven?

Die vraag krijg je zeker en vast wel eens voorgeschoteld als je met een dikke buik rondloopt. Niet dat een ander zich daarmee te moeien heeft, dus beschouw die vraag maar vooral als het tonen van interesse. Het is eens wat anders dan ‘Weet je al of het een jongen of een meisje wordt?’

En er is maar één antwoord op die vraag: blije mama, blije baby.

Laat me dat even uitleggen.

Keuze

Laat je nergens en door niemand een schuldgevoel aanpraten. Niet omdat je op een terrasje flessenvoeding geeft, niet omdat je je baby op datzelfde terrasje de borst geeft. Jij hebt jouw redenen voor jouw keuze en dat is prima. Het belangrijkste is dat jij je goed voelt bij je keuze.

Je hebt mama’s die niet aan borstvoeding willen beginnen, je hebt mama’s die ondanks hun vele pogingen moeten stoppen, er zijn mama’s die naast hun bed een extra microgolfoven hebben staan om ‘s nachts een flesje op te warmen. Je hebt mama’s voor wie borstvoeding geven een plezier is en je hebt er voor wie het een hele opgave is. Er zijn papa’s die met de glimlach een flesje geven op dat terras en papa’s die met veel liefde luiers verschonen vóór ze de baby doorgeven aan mama om aan te leggen. Jouw borsten, jullie baby, jullie keuze.

Twijfel

Reken je jezelf eerder bij de twijfelende soort? Lees je dan in bij betrouwbare bronnen, weeg af en doe wat goed voelt voor jou. En verander gerust van idee als wat goed voelde niet overeenstemt met wat je nu voelt. Loopt je plan niet zoals je had gehoopt, vraag professionele hulp. Het mag.

Vóór je aan je babyavontuur mag starten, heb je je misschien vanalles voorgenomen. ‘Geen haar op mijn hoofd dat…’ En als die baby er dan eindelijk is, dan loopt er vanalles in de soep. Je voornemens vaak als eerste. En dan krijg je van overal goedbedoeld advies. Gevraagd of ongevraagd. Maar neem vooral dit – ook ongevraagde – advies van me aan: kies die ene betrouwbare persoon aan wie je al je vragen durft toevertrouwen en volg dat advies. Maar laat dat wel iemand zijn met een professionele achtergrond.

Bij mij was dat onze vroedman. Oooh wat was ik blij als hij langskwam en ik m’n lijstje met vragen kon stellen. Ook die gekke vragen. Wat zeg ik, voorál die gekke vragen! Hij liep zelfs met een plan rond om alle vragen uit zijn carrière eens in een boek te bundelen. Zodat je als mama meteen weet: ‘Aha, ik ben niet alleen… met mijn gekke vraag!’



Bij elk advies dat ik van een ander kreeg, luisterde ik, lachte vriendelijk en dacht ‘Ik vraag het straks wel lekker aan mijn vroedman.’

Want… en ik val wat in herhaling… blije mama, blije baby.

Wat maakt er van jou een blije mama?